Ikaste Kooperatiboa

Pertsonalki orain urte batzuk deskubritu nuen irakaskuntzarekiko nire bokazioa eta esan beharra daukat irakaskuntza gustuko dudala baina, orain ia bi urte, inori ezer irakastekorik ez nuela ondorioztatu nuen. Kasurik onenean, egin dezakedan bakarra ikastea erraztarazi eta ezagutza hori elkartrukatzea da. Janaria erakutsi dezaket, baina inork ez badu jaterik nahi, nik ezin dut ezer egin.

Egin nuen gogoeta pertsonaletik ondorioztatu nuen gaur egungo gazteak inoiz baino baldintza hoberenetan aurkitzen direla beraien ikaste potentziala garatzeko, beti ere askatasun eta erantzukizun testuinguru bat eskaintzen bazaie. Askatasuna parte hartzeko ala ez, beraien kabuz ikasteko eta emozioak azaleratzea ahalbidetzeko. Erantzukizuna, beraien erantzun gaitasuna erabiltzeko eta era helduan parte hartzeko.

Ikaste kooperatibo baterako ezinbestekoa da ideia hau. Sistema honekin ikasten dutenak aske izan behar dute beraien ikaste estilo eta edukiarekin esperimentatzeko eta beraien ekintzen bitartez ikaste estilo eta eduki horietan eragiteko. Baina, era berean, sistema honek eskaintzen duen askatasun erlazioak gaizki erabilia izatearen arriskua du (modu deliberatu edo oharkabean). Ikaste kooperatiboa ahalik eta gehien aprobetxatzeko, honek eskaintzen duen askatasunaren erabilpen arduratsu bat egitea ezinbestekoa da.

Hausnarketa hartatik atera nuen beste ondorioetako bat pertsonek berariaz ikasteko interesa dutela da… eta nik ikastea prozesu sozial, kolektibo eta komunitario bezala ikusten dut. Ezagutza partekatzea ez da zerbait ematea, hartzea edo jasotzea. Ezagutza partekatzea pertsonak jarduteko beharrezkoak dituzten gaitasunak garatze bidean elkar-laguntzeko prest daudenean gertatzen da. Ezagutza partekatzea ikasteko diseinatua dagoen prozesua da.

Baina benetan, ikaste prozesuan grinatzea eta konprometitzea “ezagutza” modu erakargarri, interesgarri eta praktiko baten eskainia denean lortzen da bakarrik. Bide horretan dihardugu Mondragon Unibertsitateko Enpresa Zientzien Fakultatean, baina oztopo eta inertziak handiak dira eta nagusienak ez, hain zuzen, ezagutza horren jagole direnen aldetik, ezagutza bere domeinukoa dela pentsa eta noiz, nola, nori, zertarako… eman behar zaion pentsatzen dutenen aldetik baizik.